Ovo je najstariji dio grada Drniša za koji se istraživanjem i na temelju arheoloških ostataka tumači da je upravo tu postojalo gradinsko naselje u brončanodobnom periodu, a uočeni su i ostaci jedne građevine za koju se smatra da potječe iz antičkog perioda.
U srednjem vijeku sagrađena je Gradina čiji su se ostaci do danas očuvali samo na njezinom južnom dijelu.
Iako je riječ o ostacima Gradine, valja napomenuti da upravo ti ostaci i danas dominiraju gradom i predstavljaju njegov simbol.
Pretpostavka je da je Gradina pripadala sustavu utvrda koje su bile u vlasništvu obitelji Nelipića.
To su utvrde koje se danas mogu vidjeti na području rijeka Krke i Čikole, a osim Gradine tom sustavu utvrda pripadaju i Ključica, Kamičak, Bogočin-grad i Nečven.
Dolaskom Turaka ova se srednjovjekovna utvrda obnavlja, a život grada spušta se u podgrađe (sub urbum) gdje je i danas žila kucavica grada.
Dolaskom Mlečana, vojskovođa i generalni providur Leonardo Foscolo „pojačava i širi” Gradinu uz primjenu novih graditeljskih standarda.
Iako je sve do 19. stoljeća Gradina imala prvenstveno obrambenu namjenu, njezina se namjena prestankom nestabilnosti u potpunosti gubi. Kasnije se obrađeni građevni kamen Gradine koristio, iskorištavao i raznosio po Drnišu i okolici u cilju izgradnje novih objekata i domova.
Drniška Gradina nalazi se na 334 metra nadmorske visine i jedina je utvrda koja je očuvana u samome gradu. Ovaj spomenik kulture nalazi se na njegovom jugozapadnom dijelu i s njega se vide Petrovo polje, kanjon rijeke Čikole, kao i dio Drniša.
Do utvrde se može doći uspinjući se do crkve Sv. Ante, otkud vam onda do Ulice Put Gradine treba nekoliko minuta šetnje. Utvrda se odlično vidi i s vidikovca, koji se nalazi na cesti Drniš-Šibenik. U današnje vrijeme Gradina sve više dobiva na važnosti kao jedan od gradskih simbola, a u prilog tome govori i osvjetljavanje vanjskih te unutarnjih dijelova zidina.
D. Šabić